भारत आणि न्यूझीलंड यांच्यातील तिसरा कसोटी सामना आज मुंबईतील वानखेडे स्टेडियमवर खेळवला जाणार आहे.

भारत विरुद्ध न्यूझीलंड: एकीकडे राज्य देशात दिवाळीचा उत्साह शिगेला सापडतोय. क्रिकेटच्या मैदानातही उद्यापासून फटाके फुटणार आहेत. ठिकाण आहे मुंबईचं वानखेडे स्टेडियम. मैदान चाचणी चं आहे. मालिकेत भारताची ०-२ मागची आहे. असंगत असलं तरी रोहितसेना या सकारात्मक क्रिकेट खेळेल, अपेक्षा क्रिकेटरसिक तुम्ही. फक्त १२ वर्षांनी आपल्याच अधिकारावर कसोटीवरा जगाचा विक्रम नको. तो घाव नंतर जिव्हारी कारण असेल. हवाला हवा. भारतीय भारतीयांची हाराकिरी संघाला फटका बसला आहे. यासाठी ही आकडेवारी पुरेशी बोलकी आहे. पहिल्या दोन विजय उमेदवार चार डावात, भारत धावसंख्या पाहा बंगळुरु – ४ आणि ४६२, पुणे १५६ आणि २४५… मध्ये बंगळाच्या दावातील अनेकांची – या भारतीय लौकला अजित जागृत आहेत.

भारतीय खेळपट्ट्य स्वस्थ उमेदवारीची उदाहरणे अलिकडे प्रगतीत. खास करून पाहणे. अगदी बांगलादेश उत्कृष्ट तुलनेने कमी अनुभवी खेळाडू संघाविरुद्धही एका पर्यायाने आपण सहा नंतर १४४ असे आपणास आलो होतो. अश्विन आणि जडेजाने आपल्याला सावरलं आणि आपण त्या खिंडीतून आलो. तिथे पेट किवी होते. अधिक अनुभवी, अधिक तिखट मारा करणारे आणि अधिक दक्ष क्षेत्ररक्षण करणारे. पहिल्या पहिल्या पावसात नंतर पिचच्या बोलसून उलटी उलटली. आपण ४६ वरच ऑलआऊट झालो. फक्त ३१. षटक पत्त्याच्या बंगल्यासारखे. त्याच खेळपट्टीवर पहिल्या डावात किवींनी ९१.३ झटकं पक्षी केली आणि ४०० पार स्कोअर केला. षटकत भारताने पहिल्या डावात ४५.३ तर, डावात ६०.२ षटकं टिकाव धरला.

कसोटीत चर्चा हरल्यावरही आपण किवी २५९ वर रोखले. त्याचा भारताला सामना दीडशेची सामना मालिकेवर ग्रिप घडवण्याचा चान्स होता. खेळपट्टीवर बाऊन्स होता, टर्नही होता. बरं, चौथ्या आणखी गिरकी हे स्पष्टपणे. तेव्हा पहिल्याच डावात भारत गियर टाकून धावांची फेरारी सोडणं गरजेचंच वाटतं. एक नंतर ५० अशा स्थितीत आपण आहोत. तेव्हा वाटलं आपली गाडी एक्स्प्रेस हायवेला. पण, न्यूझीलंडने आपल्या बॅटिंगला ब्रेक लावला. हायवे आपण १५६ लाच मध्ये. ई मॅचवरचा एक हात सुटला. मग १०३ ची मागची दाखविलेली डावात त्यांना कमी गुंडाळणे हे आपल्या धावत चालले. तेही आपल्याला करता येत नाही. खास करून आपली फिरकीची धार बोट करण्यासाठी किवींनी, रिव्हर्स स्वीपचे फटके या योग्यत कौशल्याने वापरणे. आपल्या स्पिनर्सना त्यांनी सेटल दिलं नाही. याउलट आपण जैस्वाल-गिलची भागीदारी जिंकली आहे. सहच सँटनरच्या चेंडूची दिशा आणि टप्पा अप्रतिम होता. त्याला उंच जमीन बाऊन्सही आपल्याला त्रासदायक ठरते.

स्पिपने आपल्या मैदानात आपली दाणादाण उडवचं उदाहरण विरळच बोलणं. मालिका आपण उत्तरलीय. वानखेडे मॅचमध्येही निराशा टाकून टाकून झटकत ३-० समस्या असेल तर मोठा धक्का बसला. खास करून धावसंतल्या पहिल्या डावातल्या बाहेरची दिशा ठरवू शकते. क्रिकेटच्या २० विकेट्स काढताना तुम्हाला क्षेत्रव्यूह हवा असेल तर, मोठ्या स्कोअरची संरक्षक जाळी निवडणे. तेर आपण जालत अडकतो. या मालिकेत प्रमुख नेमकं हेच. आता बसवायला मरगळ झटकून उमेदीने सज्ज व्हावं. कारण, पुढेचं न ऑस्ट्रेलिया आहे. असा निश्चय माईंडसेट पाहणे जाणे आपल्याला परवडणार नाही. रोहित शर्मालाही बाब पक्की ठाऊक आहे. टी-ट्वेन्टी वर्ल्डकपच्या ऑस्ट्रेलियाच्या मॅचमध्ये त्याने स्टार्क, कमिन्स आणि कंपनीवर जो हल्लाबोल केला होता, ती तिखट अपप्रोची गरज होती. अर्थात मैदान कसोटीचं असलं तरी हा माईंड खेळ आहे. या माईंड गेममध्ये आपल्याला किवींपेक्षा सरस ठरविण्यासाठी तडफेने आणि बण्यानेच उतरावे. तेव्हा हल्ला करूनच दिवाळीतचा फटाका विजय ऑल्ट रोहित शर्माच्या भारतीय टीमला द बेस्ट म्हणूया.

संबंधित वार्ता:

अधिक पाहा.